Terugkijken is ook vooruitzien: zo willen we het nooit meer. Dat is voor ons de conclusie uit het onderzoeksrapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV) over de aanpak van de coronacrisis. De zorg voor ouderen en voor chronisch zieken thuis en in het verpleeghuis mag wat ons betreft nooit meer onzichtbaar en ondergeschikt zijn.
Het moeten kiezen voor een bezoekverbod tijdens de coronapandemie en de gevolgen daarvan voor bewoners en medewerkers van Amstelring staan ons nog helder voor de geest. Door trouw te blijven aan onze missie ‘met elkaar zorgdragen voor kwaliteit van leven en levenseinde’ en dit veilig, zorgvuldig én menselijk te blijven doen, zijn we de coronacrisis doorgekomen. Daarbij niet altijd de keuzes en voorschriften van overheid en RIVM volgend, maar vooral proactief handelen: zelf testen, zelf mondkapjes regelen en zorgen voor een humane bezoekregeling.
Ons grootste morele dilemma was de menselijke kant. Vanaf het begin hebben wij hiervoor aandacht gevraagd in de landelijke media. Bij Amstelring vinden wij het onacceptabel als mensen alleen moeten sterven. Dat is dan ook niet gebeurd. Al tijdens de eerste fase hebben we alles op alles gezet om voldoende beschermingsmiddelen voor cliënten, bewoners en medewerkers beschikbaar te hebben. Om medewerkers ook veilig te laten reizen hebben we zelf mondkapjes laten maken bij een naaiatelier in Amsterdam. Om niet iedereen in quarantaine te plaatsen zijn we heel snel zelf gaan testen. Zo konden we besmette bewoners scheiden van niet besmette bewoners. Alles om het leven zoveel mogelijk door te laten gaan.
We kijken met gemengde gevoelens terug. Enerzijds zijn we trots op onze medewerkers hoe we deze crisis samen zijn doorgekomen. Wat een veerkracht, creativiteit en wat een betrokkenheid hebben zij getoond. En dat geldt ook voor de samenwerking in de regio, die was geweldig. Dankbaar voor het begrip en de medewerking van bewoners en hun naasten. En bezwaard want de impact van de coronapandemie is groot voor iedereen die bij ons woont of woonde en bij ons werkt. De eenzaamheid van bewoners, de wanhoop van familieleden, de angst en het schuldgevoel van medewerkers. Hadden we het anders kunnen doen? Dat evalueren we zelf natuurlijk ook en daar passen we onze werkwijze en gedrag op aan.
Maar de zorg en aandacht voor ouderen en kwetsbaren ligt niet alleen bij ouderenzorgorganisaties. Dat is een gezamenlijke verantwoordelijkheid en vraagt om aandacht en inspanning van iedereen.
Nooit meer onzichtbaar en ondergeschikt. Zullen we daar samen voor zorgen? Want dit nooit meer, daar zijn we het vast over eens.
Bekijk de uitlegvideo over het onderzoek.
Bekijk het onderzoeksrapport van de OVV.