Nou ja, fuifnummer... ‘Ik heb inderdaad de lach aan mijn kont hangen,’ zegt Joki Beerendonk, ‘maar het is echt niet altijd rozengeur en maneschijn hoor. Dat wist ik als kind al. Mijn familie hield van een glaasje, sommigen hadden een kwade dronk. Als ik dan met een onderbroek op mijn hoofd onder tafel vandaan kwam, werd er natuurlijk gelachen en was de kou weer uit de lucht.’
Zo begon de carrière van Joki, helemaal vanzelf en een beetje uit nood. Inmiddels zit ze als zangeres en comédienne dertig jaar in het vak. Hoeveel feesten en partijen ze al heeft aangeslingerd, zoals op feestboot MS De Jordaan? Honderden. Ze werkt samen met het Nationale Ouderenfonds en zamelt geld in met haar lila Canta als rijdende karaokebar. Sinds 2018 heeft ze haar eigen stichting: Leef, voor je het vergeet. Een aantal Amstelring-huizen kennen Joki van haar populaire Herinner mij-feesten. ‘Feesten zoals vroeger in de Jordaan. Met Perzische tapijtjes, een bitterballetje, een drankje, en natuurlijk heel veel Willy en Willeke Alberti.’ Waar het haar om gaat? ‘Ik wil mijn schatten van de wereld zien stralen.’
Om het plezier dus. Maar corona hakte er ook voor Joki in als een bijl. ‘Ik heb dapper voor de huizen staan zingen bij open ramen,’ zegt ze, ‘maar ik miste zo het een-op-een contact. Met een paar mensen van het Hoge Heem had ik een warme band opgebouwd. Ik dacht: weet je wat, ik stuur eens een open sollicitatie!’
Het was meteen raak. Joki kon terecht als begeleider van de structuurgroep: mensen voor wie samen zijn houvast geeft. ‘We ontbijten en lunchen samen, praten met elkaar, doen een spelletje. Gezellig muziekje erbij, een hoop vrolijkheid. En wie niet komt,’ zegt Joki, ‘die ga ik halen. Vrije wil is plooibaar, heb ik gemerkt. Mijn truc heet Joki. Hartelijkheid en enthousiasme. Ik hoef mensen echt niet aan hun arm te trekken.’
Toen een vrouw uit de groep corona kreeg en de groep in quarantaine moest, is Joki met een aangeklede kar langs de deuren gegaan. Ook was er op proef de iPad op een rijdende standaard. Ze gebruikt hem nu vanuit huis, de RoboJoki. ‘Echt geweldig! Je logt in, stuurt hem door de gangen en rijdt zo de kamers in. “Hé Joki!” hoor je dan. Mensen beginnen gewoon te praten. Niet één die zich verbaast. Zo makkelijk is het om contact te maken.’
‘Het is een grote verandering,’ zegt Joki, ‘dit werk. En ik vind het heerlijk. Die stralende ogen. Als ik na het werk in mijn Canta naar huis tuf zie ik ze nog. Mijn grootste wens is dat ik straks wat meer tijd krijg om leuke dingen met de mensen te doen. Ik zit nog vol ideeën!’