Vakantiekracht Omar: 'Zorg hoort bij het leven'
‘Verrassend? Mijn vrienden kijken er niet van op. Jij doet dat? Prima, zeggen ze. Zorg hoort bij het leven. Steeds meer mensen hebben het nodig. Wij zelf later ook. En het hoort ook bij mijn cultuur en geloof om naar een ander om te kijken. Ik heb dat thuis geleerd.’
Omar werkt sinds een week of acht als vakantiekracht in verpleeghuis Vreugdehof in Amsterdam Zuid. De bewoners van zijn afdeling hebben ernstige lichamelijke beperkingen. De meesten kunnen niet lopen, sommigen kunnen ook niet praten. Omar helpt ze uit bed en helpt ze met eten. ‘Hun leven is zwaar,’ beseft hij. ‘Mijn opdracht is vooral de zwaarte te verlichten.’
Ik dacht: laat ik het proberen
Zelf had hij het niet kunnen bedenken, de zorg. ‘Een buurmeisje van me had het erover. Ik dacht: laat ik het proberen. Gewoon eens kijken hoe het is. Ik had al zo lang andere dingen gedaan. Telefoons verkopen en repareren voor ons eigen familiebedrijf. Voor Ziggo in de sales. En als trainingsacteur, een jaar of twee.’
‘Ja, dit laatste was zeker interessant. Je werkt bijvoorbeeld voor de reclassering. Met mensen die in de gevangenis willen gaan werken. Ze hebben de theorie al gehad. Dan wordt gekeken of ze die ook in praktijk kunnen brengen. Wat doen ze als een gevangene ze probeert te kleineren? Als een gevangene gaat slijmen, of agressief is? Ik speelde dan zo’n gevangene.’
Dat doet je wat
‘Veel van wat ik geleerd heb, kan ik hier ook gebruiken,’ zegt Omar. ‘Op de afdeling hebben we bijvoorbeeld een mevrouw die gek op aandacht is. Ik noem haar een diva, en als ik speel dat ze een filmster is, is haar dag al goed. Een andere vrouw is boos omdat ze hier moet wonen. Ze mist haar huis, de zelfstandigheid. Ik merk soms dat ze dolgraag mee wil naar een activiteit. Maar ze wil het niet toegeven, omdat ze dan niet meer boos kan zijn. Dat speel ik dan lekker mee, net zolang tot ze meegaat.’
‘Wat indruk maakt? Hoe blij mensen met je kunnen zijn. Zorg is gewaardeerd werk, hoor je vaak. Dan denk je al gauw: ja ja, het zal wel. Maar het is echt zo. Een van de bewoners hier kan nauwelijks meer praten. Maar als ik hem help, perst hij er toch een “dankjewel” uit. Al moet het uit zijn tenen komen. Dat doet je wat. Op zo’n moment ervaar je een diep contact van mens tot mens.’
Je hebt je toekomst zelf in de hand
Omar is om voor de zorg. Zelfs zo, dat hij na de zomer de opleiding start voor Verzorgende IG. ‘Twee jaar buffelen, ik weet het. Maar ik ben overtuigd. Geld verdienen is leuk. Mooie kleren, uitgaan. Maar ik heb nu behoefte aan verdieping. En die behoefte volg ik. Ik heb Egyptische wortels en ben vaak voor sollicitaties afgewezen alleen al vanwege mijn naam. Niets van aantrekken, hebben mijn ouders altijd gezegd. Laat zien wie je bent en wat je wilt. Dat is de belangrijkste les in mijn leven geweest. Je hebt je toekomst zelf in de hand. Ook hier heb ik weer meer zelfvertrouwen gekregen. Misschien oordelen mensen hier ook. Maar wat uiteindelijk zwaarder telt, is wat je voor ze doet.’