Altijd beweging rond het kippenhok

‘Die kippen vind ik het allermooist,’ zegt hij. ‘En ik niet alleen. Ook de bewoners zijn er gek op. “O wat leuk meneer!” hoor ik vaak. “Wat gezellig!” Er is altijd beweging rond het kippenhok. Dat heeft iets geruststellends. Zolang er kippen scharrelen zal de wereld niet vergaan, denk je weleens.

Je maakt ook bijzondere dingen met ze mee. Vorige zomer zaten twee kippen tegelijk te broeden, een witte en een bruine. De eieren van de bruine bleken niet bevrucht, alleen bij de witte kwamen ze uit. Die bruine kip was ontroostbaar. Ze bleef maar loeren naar de kuikens van de witte. Op zeker moment ging ze zich ermee bemoeien. Wat denk je? Na drie dagen liepen beide kippen samen druk te moederen. Prachtig.’

Zou het kunnen dat Ed zich voor opgroeien interesseert? Dat zit er dik in, aangezien hij 45 jaar in het basisonderwijs zat. Als meester en als directeur. Vooral aan de creatieve middagen bewaart hij mooie herinneringen. ‘Dan ging je figuurzagen, toneelspelen, schilderen. Wat mooi was, was dat je daarbij vaak privé-gesprekjes met leerlingen aan kon gaan. Heel ontspannen, zonder druk. Normaal heb je daar zelden tijd voor.’

‘Sommige kinderen wisten al precies wat ze later wilden doen,’ zegt Ed. ‘Dat vond ik altijd zo speciaal. Die zelfstandigheid. Dat je je van niemand iets aantrekt. Zelf heb ik in mijn loopbaan denk ik eerder de veilige weg gekozen. Mijn vader was ook onderwijzer, het lag een beetje voor de hand dat ik dezelfde kant op zou gaan.’

Juist door zo fysiek bezig te zijn, kom je in je hoofd tot rust.

Ed kwam na zijn pensionering in Vreugdehof vanwege zijn moeder, die geestelijk achteruit ging en daar kwam wonen. Toen ze overleed, bleef hij als vrijwilliger voor de tuin. Hij werkt er al een jaar of vier. Samen met vrijwilligers Rina en Johan, in huiselijke harmonie. Op dit moment, hartje winter, zijn er vooral de kippen, de klimop, en mysterieuze gaten in de grond. In de vijver liggen koikarpers stil te wachten tot het warmer wordt. Maar straks zijn er weer geraniums, petunia’s en afrikaantjes. En de mensen, mag je hopen, die ervan genieten.

Daar doet Ed het voor. Hij is blij dat hij nuttig kan zijn en vindt het lekker werk. Juist door zo fysiek bezig te zijn, geeft hij aan, kom je in je hoofd tot rust. Fietsen is daar ook ideaal voor, heeft hij gemerkt. Het rondje IJsselmeer is hij al lang ontgroeid. Jaarlijks fietst Ed vele weken door de ruigste streken van Europa. Met een primus en een tentje. En zijn vrouw? ‘Mijn vrouw vindt het prima. En ze steunt me van harte. Maar wel vanuit Nederland.’