Ga direct naar de hoofdnavigatie Ga direct naar de content
Tekstgrootte: a a
Contrast:

'Steeds meer respect voor de zorg'

Als vrijwilliger rijdt Piet Koster oudere mensen naar uitjes, vanuit verpleeghuis Bornholm in Hoofddorp.
Piet Koster (71) sjouwde ooit over bouwplaatsen met gigantische zakken cement. Nu rijdt en begeleidt hij ouderen op uitjes. Fysiek minder zwaar. Maar toch nog spannend zat.

‘Wat je af en toe meemaakt…’ Piet Koster vertelt het vol bewondering. ‘Laatst was er een mevrouw die bijna stikte in een pannenkoek. De verzorgende bleef rustig. Ze paste zo’n maaggreep toe… en floep. Opgelost. Zonder één onvertogen woord. In de tijd dat ik hier werk, heb ik alleen maar meer respect voor de zorg gekregen.’

Sinds 9 jaar is Piet vrijwilliger in Bornholm in Hoofddorp. Hij komt uit de wereld van de bouw. Als jongeman vond hij het stoer zoveel mogelijk gewicht te dragen. Keihard werken, goed geld verdienen, iets moois opbouwen voor het gezin. Dat was de route die hem voor ogen stond. Later werd hij leidinggevende in een timmerfabriek. ‘Interessant werk,’ zegt hij, ‘met veel verantwoordelijkheid. Maar ook veel stress, want het ging altijd om productie. Er is een punt geweest dat ik serieus overwoog om in de zorg te gaan.’

Paniek

De instortende bouwmarkt besloot in 2013 voor hem. De timmerfabriek ging failliet, Piet kwam zonder werk. Hij was 62. Wat nu, dacht hij, toen het huis was geschilderd en de zolder was opgeruimd. ‘De vader van mijn schoondochter woonde in Bornholm. “Ga een keer mee op een uitje,” vroeg ze. ‘En dat heb ik gedaan.'

Op weg naar een uitje, vrijwilliger Piet wacht totdat een cliënt veilig is ingestapt in de Amstelring bus

Piet herinnert zich die eerste keer nog goed. Naar Avifauna, in een busje. Vier bewoners, vier begeleiders. ‘De begeleiders waren lief, de sfeer levendig. Ik zag wat dit met de ouderen deed. Toen ben ik meteen voor het werk gevallen. Niet veel later zat ik zelf achter het stuur. De eerste keer was meteen een les. Een mevrouw raakte in paniek omdat ik haar even alleen moest laten. Ze bleef maar gillen, ik  wist me geen raad.

'Ik word er blij van als ik het humeur van mensen kan sturen.'

 

Alle mensen zijn verschillend

Inmiddels schrikt Piet niet meer zo gauw. Zelfs toen iemand een epileptische toeval kreeg in Ikea, en een ander moest overgeven midden in het tuincentrum. ‘Dat zijn de dingen die kunnen gebeuren. Het allerbelangrijkste in zo’n geval? Kalmte. Zoals ik natuurlijk eerder in mijn loopbaan al had geleerd.

Andere lessen uit mijn vroegere werk? Ik denk vooral het bewustzijn dat alle mensen verschillend zijn. De een wil leiding, de ander inspraak, bij weer een ander werkt humor. Er is nooit één recept. Dat maakt het juist zo mooi. Ik word er blij van als ik het humeur van mensen kan sturen.’

Wat heb je nodig om (dit) vrijwilligerswerk te kunnen doen?

‘Geduld en inlevingsvermogen. Je moet het in de eerste plaats voor de ander doen, dan pas voor jezelf. Ook handig is het trouwens als je een beetje kunt improviseren en niet te strikt op de regels bent. Dingen gaan namelijk vaak anders dan je denkt.’

Wat krijg je ervoor terug?

‘Leuke contacten, mooie verhalen, blije gezichten.’

Wil je ook vrijwilligerswerk bij Bornholm doen?

Word ook vrijwilliger bij Bornholm in Hoofddorp: kijk hier voor meer informatie.